سلام به سایت اُستاکفاش خوش اومدید

اصطلاحات کفاشی به زبان کفاشی : در هر شهر، محله و کسب و کاری لهجه و اصطلاحات مخصوص به خود را دارد. و در شغل کفاشی هم جملاتی وجود دارد که به بیان آنها می پردازیم.

لب بر (لب بر قواره): به قسمت از چرم گفته می شود که با تیغ بریده می شود و باید تمیز کار شود چون محل دید است یا چرخکاری می شود.

لب تا: لبه چرم لویس می شود و به اندازه 3 میلیمتر تا می خورد و به اصطلاح لب تا می شود.

زیر سوار: دو لبه از چرم که یکی رو و دیگری زیر است. لبه که زیر  است را زیر سوار  می گویند. که حدود 5 تا 10 میلیمتر است.

زیر کار: قسمت پایین رویه کفش یا پستایی که زیر قالب می رود را زیر کار گویند. پهنای آن 10 تا 15 میلیمتر است.

لب سوز: موقع لویس کاری با دست یا ماشین لویس طوری لویس می شود که لبه چرم نازک و تیز به اصطلاح لب سوز است. که در لویسکاری پایه زیر سوار است.

سوار کاری: دو تیکه چرم زیر سوار و لب بر که روی هم قرار می گیرند سوار کاری می گویند.

دسته تیغ (چاقو قواره): ابزاری در کفاشی که چرم را برش می دهد که به اصطلاح دسته تیغ یا کاتل می گویند.

کارتمام کن (پستایی ساز) (پس لایی ساز): استا کاری که قطعات برش خورده چرم که لویس، سوار و چرخکاری می کند و به اصطلاح رویه کفش را آماده می کند.

رومیزی کن: شاگرد کارتمام کن است. غیر از چرخکاری و لویس کاری تقریبا همه کارها را انجام می دهد.

زیاتی زنی (زیادی): آستر کفش بعد از دوخته شدن اضافاتی دارد که با قیچی زده می شود.

یک رج یا دو رج: تعداد دفعات چرخکاری کنار هم را می گن. اگه یک بار چرخکاری بشه یک رج اگه دو بار دو رج و …

اندازه گیر (مدل گیر): استا کاری که از هنر پستایی پیش کاری و تقریبا همه هنرهای کفش آگاه است و تجربه و خلاقیت زیادی در طراحی دارد. به همین صورت با خلاقیت، سلیقه بازار، جنس چرم و مدل زیره اثری از خود ابداع می کند.

کاربر: استاکاری که باید تجربه کاری زیادی داشته باشد چون باید بداند موقع برش کار قسمت های مختلف کفش (رویه یا پشت) از کجای چرم گرفته شود. 

کاربری: قطعات چرمی که کاربر برش زده و کارتمام کن با وصل کردن بهم رویه را آماده می کند.

کارکش (پیشکار): استاکاری که رویه کفش را روی قالب کفش بوسیله میخ ثابت می کند.

نعلی کن(نعلکی کن): استاکاری که بعد از کارکشی زیره کفش را به استادی می چسباند.

چسب ایرانی(چسب کرپ): چسبی است سفید رنگ که برای لبتا و آستر چسباندن به کار می رود.

پرداخت چی (پرداختچی): استا کار یا کنترل چی کار است به فردی که کار پرداخت تمیز کردن کفش، واکس زدن، گلچه یا کفی ته کفش، بستن بند، جفت کردن کفش و داخل جعبه گذاشتن.

چسب خارجی (چسب زرد یا چسب چارق): چسب زرد رنگ است که برای سوار کاری و قسمتهایی از کار که کامل باید چسبیده باشد استفاده می شود.

چسب پی یو: چسب سفید رنگ، برای چسباندن زیره به کفش بکار می رود.

چاقو لویس: چاقوی دست سازی است که جهت لویس کاری چرم بکار می رود و فرق اون با چاقو قواره، نوک چاقو لویس نازکتر و درازتر است و حالت فنری دارد.

گلچه: جنسی که کف کفش قسمت پاشنه قرار می گیرد. که معمولا روی آن چاپ شرکت تولید کننده می خورد.

داغی: با استفاده از حروف برجسته فلزی داغ شده روی چرم فشار وارد می کنند و حروف یا تصویر روی چرم حک می شود.

دهنه کار: به قسمتی از کفش که پا از آنجا داخل کفش می شود.

دستک: قسمتی از کفش که بین دهنه و روی رویه قرار می گیرد و معمولا روی اون سوراخ جهت بند رد شدن می خورد.

برگه: بالاتر از رویه کفش قرار می گیرد و زبونه کار هم می گویند.

کتون (آستر رویه): آستری که زیر رویه کفش می خورد و معمولا جنس پارچه یا چرم است.

قدک: جنس سفید رنگ و زبر برای سفت کردن یا مقاوم کردن چرم بکار می رود.

پشت پنجه گذاشتن: پیشکار قبل از اینکه کار را روی قالب بکشد قدک را به اندازه زیر آستر رویه و آستر پشت برش می زند و با استفاده از تینر یا بنزین قدک را نرم می کند. و با چسب خارجی قدک را به زیر چرم می چسباند.

وادار کردن: پیشکار با هنری که دارد رویه کفش (پستایی) را به قالب ثابت می کند. و به اصطلاح چهار میخ می کند.

خوابوندن کار: بعد از وادار کردن کار. پیشکار لبه های رویه کفش زیر قالب هستند را چسب می زند و رویه را به کفی کفش می چسباند.

بدوز برگردون: دو تیکه از کار اول چرخکاری می شود چسب می خورد و به اندازه ای که بخیه آن کشیده نشود بر می گردد. معمولا این کار برای دهنه جهت ابر گذاری و آستر برگشتن انجام می شود.

قاپشانه: پشت کار درز گرفته می شود و روی درز یک تیکه چرم کوچک (جهت پوشاندن درز) که از دهنه کار بر می گردد و پایین تا زیر کار می رود.

نوار گذاشتن (نوار دور دهنه): نوار سفید رنگ به پهنای 2 میلیمتر که معمولا به صورت توپ یا دوک بسته بندی می شود. برای مقاوم سازی دور دهنه کار زیر لبتا قرار می گیرد.

چکش کاری: بعد از سوار کاری با استفاده از چکش یا مشته روی چرم می زنند تا بهتر بچسبند و از هم جدا نشوند و موقع چرخکاری راحتتر چرخ شود.

دریارجازن(دربیار جا بزن): فردی که قالب را از کفش در می آورد و دوباره جا می زند می گویند.

قلب دوم بدن: پا یکی از حیاتی‌ترین اعضای بدن انسان‌ است که قلب دوم هم نامیده شده است.

زه بالا: قسمت بالای قالب یا دهنه قالب گفته می شود.

آز پا: سینه پا، رویه پا

کفنی کردن: برای اینکه طراحی کفش راحتتر روی قالب انجام شود. و با مداد طرح و نقاشی را روی قالب بکشند یک پارچه سفید یا چسب سفید دور قالب می زنند به اصطلاح کفنی کردن می گویند.

پنجه پا: قسمت جلوی پا یا انگشتان پا

امیدوارم  از خوندن مطلب اصطلاحات کفاشی به زبان کفاشی در سایت استا کفاش خوشتون اومده باشه

مطالب دیگه سایت استا کفاش

مراحل تولید کفش

منتظر نظرات و پیشنهادات شما عزیزان هستیم.

مطلب قبلی

مراحل تولید کفش

مطلب بعدی

چند ترفند ساده برای کفش های بهتر