گروه صنعتی کفش بلا

سلام به سایت اُستاکفاش خوش اومدید

در این مطلب می خواهیم گروه صنعتی کفش بلا را بررسی کنیم همراه ما باشید.

(حسن عمید حضور) اهل کاشان 2 ساله بود پدرش را از دست داد. در سن 12 سالگی با مادرش به تهران آمدند. حسن بدون داشتن سواد و سرمایه فروشندگی دوره‌گردی را شروع کرد.

حسن عمید حضور در سال 1300 با تلاش و مدیریت مادرش یک مغازه زیر پله ای خریداری کرد. و با دختر یکی از فامیلهایش بنام ربابه ازدواج کرد و صاحب 5پسر بنامهای امیر، منصور، هاشم، محسن و اسماعیل شدند.

در سال 1319 حسن عمید عازم سفر حج شد. ولی بخاطر مشکلات جنگ جهانی و حمل و نقل بین المللی این سفر حدود شش ماه طول کشید. در این سفر دچار بیماری قلبی شد، و بعد از هشت ماه بستری در خانه درگذشت.

نخستین قدم برادران عمید حضور

پس از مرگ حاج حسن پسرانش امیر و منصور مسئولیت مغازه پدر را بعهده گرفتند. این دو جوان با اراده و جدیتی که از خود نشان دادند تونستن اعتماد اسد صادق‌زاده‌حریری، از تجار ثروتمند بازار تهران را بدست بیارن. سرمایه از حریری و کار از برادران عمید حضور، امیر و منصور به کشور چکسلواکی پایتخت کفش جهان در آن زمان مسافرت کردند. این اولین گام واقعی آنها در بازار سرمایه بود. آنها همچنین تولیدات کفش کارخانه‌های مهشید، مهندس عنایت، کفش ملی و سایر واحدهای تولیدی را می‌گرفتند و به توزیع آن در سطح کشور می‌پرداختند.

در اوایل دهه 40 هاشم یکی دیگر از برادران عمید حضور و با راهنمایی های رحیم ایروانی موسس کفش ملی. به گفته رحیم ایروانی دولت برای رشد اقتصاد کشور از بخش خصوصی حمایت می‌ کرد.

تولد کفش بلا

برادران عمیدحضور زمین بزرگی در حوالی تهران خریداری کردند. کفش بلا در سال 1341 توسط نهاپت مرادیانس و همسرش، نوارت طومانیانس روبن‌پور و سه فرزندش، استپان، ایزابل و ریدا، با سرمایه سه میلیون ریال به ثبت رسید. چند ماه بعد، امیر و منصور شرکت بلا را که هنوز وارد مرحله تولید نشده بود، خریداری کردند. زمانی که عمیدحضور وارد فعالیت صنعتی شد، حدود هشت سال از فعالیت رحیم ایروانی‌ در کفش ملی و چندین سال از تاسیس کفش مهشید و سه ‌ستاره می‌گذشت.

منصور عمید حضور شرکت جم را با فاصله تقریباً یک ماه از آغاز سال 42 ثبت کرد. شرکت و کارخانجات لاستیک و کفش‌سازی جم اولین شرکت صنعتی خانواده عمیدحضور است. بلا در آن زمان هنوز تنها یک نام بود و ماشین‌آلات و تولید نداشت.

با بازگشت اسماعیل جوان‌ترین برادر، گروه بلا رونق بسیار گرفت. او تنها برادر عمیدحضور بود که به صورت جدی، تحصیلات آکادمیک خود را به پایان رساند. در سال 1351، دکترای اقتصاد خود را از دانشگاه کلرمونت کالیفرنیا دریافت کرد. به برادران خود در گروه صنعتی بلا، کمک فکری می‌کردند. تمام حواس خود را بر رونق تجارت خانوادگی متمرکز کرد. او نقش موثری در توسعه فعالیت گروه بلا و خصوصاً کارخانه جم پیش از انقلاب داشت.

محصولات گروه بلا

انواع کفش‌های پلاستیکی، لاستیکی، گالش، پوتین، ورزشی، دمپایی، کفش تنیس مردانه و… بود. یکی از محصولات بلا، در آغاز، کتانی تخت پلاستیکی بود. پس از چند سال از مواد PVC برای تولید کفش استفاده کردند؛ چون سبک و راحت بود.

شرکت بلا، بخشی از تولید را به صورت انحصاری به بنکدارها می‌فروخت و مقداری از آن را خودش در بازار تهران و شهرستان‌ها پخش می‌کرد.  به تدریج از سال 1349 فروشگاه‌ها در سطح تهران و شهرستان‌ها گسترش یافت. گروه بلا در سال 1357، دومین شرکت بزرگ تولید انواع کفش ماشینی، دارای 189 نمایندگی فروش در سطح کشور بود. 59 فروشگاه در تهران و 130 فروشگاه در شهرستان‌ها، به توزیع کفش می‌پرداختند. نواحی استانی به 9 منطقه تقسیم شده بود. در هر منطقه، یک فروشگاه مرکزی بود که محصولات را بین فروشگاه‌های زیرمجموعه خود پخش می‌کرد. مالکیت و مدیریت به سه شکل زیر طراحی شده بود.

1- فروشگاه‌های شرکتی: این فروشگاه‌ها، متعلق به شرکت بود و پرسنل آن کارمندان گروه محسوب می‌شدند. فروشنده‌ها تا سه درصد پورسانت می‌گرفتند. 65 درصد از این مبلغ، سهم مسوول فروشگاه و 35 درصد سهم فروشنده بود. از مجموع این فروشگاه‌ها، 115‌ تای آنها شرکتی بودند.
2- فروشگاه‌های درصدی: این فروشگاه‌ها شخصی بودند، ولی پرسنل آن کارمندان شرکت بودند. مالکان فروشگاه، 9 درصد پورسانت دریافت می‌کردند. از میان این فروشگاه‌ها، شش فروشگاه شخصی بودند.
3- فروشگاه‌های حق‌العمل ‌کاری: این فروشگاه‌ها نیز شخصی بودند. پرسنل آن، غیرشرکتی و فروشنده تا 20 درصد پورسانت می‌گرفت. 68 تا از این فروشگاه‌ها، حق‌العمل کاری بودند.
با گسترش تولید و بهبود کیفیت، از طریق معاملات پایاپای، در اوایل دهه 50، بخش اندکی از محصولات کارخانه‌های کفش ماشینی از جمله شرکت بلا به اروپای شرقی، شوروی، افغانستان و کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس صادر شد.

گروه صنعتی کفش بلا

موسسات گروه، شامل شرکت تولیدی و صنعتی بلا، تولیدکننده انواع کفش پلاستیکی و چرمی (تاسیس 1341)، شرکت جم، تولیدکننده انواع کفش لاستیکی (تاسیس 1348)، پخش جمشید، اداره فروشگاه‌ها (تاسیس 1349)، شرکت مهپوش، تولیدکننده انواع کفش چرمی (تاسیس 1351)، شرکت بلا انواع کفش (تاسیس 1354)، ایران و فرانسه، جوراب گیلان (تاسیس 1350)، مرکز دیتا سنتر (تاسیس 1353)، شرکت‌مدار بودند. از دیگر فعالیت‌های این خانواده، شرکت کارتن کار، چرم زوک (در سال‌های 1353 تا 1356)، و بانک داریوش (در سال 1353) بود. آنان در زمینه سرمایه‌گذاری، کامپیوتر، توزیع و تولید کفش چرمی، کتانی، چکمه، پوتین، چرم و جوراب (خصوصاً در فاصله سال‌های 1352 تا 1355) مشارکت داشتند. گروه بلا طی 15 سال، فعالیتش را گسترش داد. این موسسات، بیش از 2500 پرسنل داشت.

پایان عمیدحضورها
برادران عمیدحضور در مسائل سیاسی و حزبی، و حتی فعالیت صنفی اتاق بازرگانی و صنایع و معادن، مشارکت فعالی نداشتند. اما در فهرست مقاطعه‌کاران و سرمایه‌داران اموال برادران عمید حضور نیز در سال 1358 مصادره شد.
منصور به دلیل رابطه با پدر همسرش حاجی ترخانی، تصور نمی‌کرد با همه روابطی که با انقلابیون مذهبی داشت، در سال 1359، از ورود وی به کارخانه‌اش جلوگیری کنند. زندگی در ایران برای او تیره‌تر می‌نمود؛ ممنوع‌المعامله بودن، کنترل کارخانه توسط سازمان صنایع و اندوه از دست دادن 30 سال تلاش باعث شد که در سال 1361، زمانی که تنها 46 سال داشت، بر اثر سکته قلبی در تهران فوت کند.
محسن عمیدحضور پس از انقلاب در ایران ماند؛ تا اینکه در بهمن 1384، درگذشت. هاشم عمیدحضور به خارج از کشور رفت و هم‌اکنون با دخترانش در جنوب فرانسه، در زمینه تجارت کفش فعالیت دارد.
اسماعیل عمیدحضور به فعالیت تجاری در آمریکا پرداخت. وی اولین تاجری بود که Nintendo را به بازار آمریکا آورد. او بعدها شعبه آمریکایی شرکت گروندیک را خریداری کرد و تغییراتی در خط تولید آن ایجاد کرد. وی در زمینه تولید و تجارت تجهیزات الکترونیکی، موفقیت‌هایی به دست آورد. کریم عمیدحضور، دومین فرزند امیر (متولد 1329)، به مدت 10 سال با پدرش در قسمت شرکت پخش جمشید کار می‌کرد و مدیرعامل آن بود. همچنین در تاسیس و مدیریت شرکت جوراب گیلان همکاری داشت. بعد از انقلاب به خارج از کشور رفت و پس از مدتی به کشور بازگشت. او همراه با خانواده همسرش در کارخانه کیان سرنگ قزوین فعالیت داشت. کارخانه پس از چندین سال فعالیت، دچار ورشکستگی و در سال 1385 تعطیل شد. علت این امر، ناتوانی در رقابت با محصولات وارداتی، ناتوانی در بازپرداخت وام 5/1 میلیارد تومانی بانک سپه و حقوق کارگران بود. واردات ارزان انواع سرنگ و سوزن، به فروش نرفتن محصولات و پر شدن انبارها نهایتاً موجب ناکامی شرکت کیان سرنگ شد. کریم در اواخر سال 1385 برای ادامه کار و زندگی در آمریکا به برادرانش پیوست.

امیدوارم  از خوندن مطلب گروه صنعتی کفش بلا در سایت استا کفاش خوشتون اومده باشه.

اگر سوال یا نظری دارید خوشحال می شیم با استاکفاش درمیان بگذارید. پست ها و مقاله دیگر ما را بخونید.

• کفش و برند ریبوک

• تاریخچه کفش ملی

• کفش نایک

• درباره کفش و برند پوما بیشتر بدانید

مطلب قبلی

کفش و برند ریبوک

مطلب بعدی

تاریخچه شرکت آندرآرمور