سلام به سایت اُستاکفاش خوش اومدید
در این مطلب می خواهیم سابقه کفش پاشنه بلند را بررسی کنیم همراه ما باشید.
کفش پاشنهبلند کفشی است که پاشنهای بلندتر از دیگر انواع کفشها دارد. از اینگونه کفش در مهمانیها به دلیل زیبایی، بیشتر استفاده میشود. در بیشتر کفشهای پاشنه بلند، پاشنه کفش را به صورت باریک و بلند میسازند که در مدلهای مختلفی می باشد.
پاشنه نزدیک ۶ سانتیمتر را پاشنه کوتاه و پاشنه ۸٫۵ سانتیمتر را پاشنه متوسط بیش از این را پاشنه بلند میگویند. گرچه کفش پاشنهبلند امروزه به صورت انحصاری توسط زنان و دختران استفاده میشود اما در سدههای گذشته، مردان از طبقات مختلف اجتماع، از کفشها و چکمههایی با پاشنهٔ بلند استفاده میکردند.
سابقه
نخستین کفشهای پاشنهبلند، گونهای پایافزار نظامی بودند. در آغاز، تنها، مردان کفش پاشنه بلند میپوشیدند. در سالهای ۱۵ (میلادی) در دوران صفوی و عثمانیها برای ایستادن و کشیدن کمان و تیرانداختن، نیاز به کفشهایی با پاشنههای محکم داشتند که پاهای آنها را به خوبی بر رکاب اسب نگه دارد. در سال ۱۵۹۹ (میلادی) هنگامیکه شاه عباس یکم برای جلب اتحاد اروپاییها در برابر عثمانیها بود فرستادگانی را با کفش پاشنهبلند روانه اروپا کرد و از همانجا کفشپاشنه بلند رایج شد. موجی از علاقه به آنچه ایرانیها با خود داشتند اروپای غربی را فرا گرفت. ثروتمندان اروپایی به کفشهای طرح ایرانی روی آوردند تا به ظاهر خود جلوههایی از مردانگی بدهند. به نظر میرسید که فقط کفشهای پاشنهبلند میتوانند چنین جلوهای را برای آنان فراهم کنند. الیزابت یکم انگلستان نیز برای نشاندادن همپایی خود با مردان، کفش پاشنه بلند میپوشید.
در سده ۱۷ (میلادی) در شهرهای بزرگ اواخر دوران رنسانس، ونیز و فلورانس و اسپانیا کفشهایی میپوشیدند که گاهی به بلندی ۷۵ سانتیمتر هم میرسید. این کفشها (چوپینز) نامیده میشدند و نشانهٔ ثروت افراد بود. هرچه پاشنه، بلندتر بود پوشاک بلندتر و تزئینشدهتری نیاز بود که آنها را بپوشاند و خدمتکاران بیشتری برای کمک به راهرفتن نیاز داشتند. بلندترین چوبینزی که تا به امروز باقی مانده، یک جفت کفش ونیزی است که نزدیک نیممتر پاشنه دارد و صاحب آن باید دو خدمتکار در دو طرف خود داشت که بتوانند او را سرپا نگه دارند.
اما این لوئی چهاردهم بود که محبوبیت کفش پاشنه بلند را به اوج رساند. او این کفشها را به خاطر قد کوتاه خود میپوشید. کفشهای پاشنهبلند قرمز رنگ او، منبع الهام کریستین لوبوتین، برای طراحی کفشهای زنانه شدند. رنگ قرمز پاشنه، نشانگر جایگاه طبقاتی دارنده آن بود زیرا ساخت آن رنگ، گران تمام میشد و به نوعی، جنگاوری و رزمآور بودن فرد را نیز نشان میداد. در دهه ۱۶۷۰ (میلادی)، لوئی چهاردهم فرمانی صادر کرد مبنی بر آنکه تنها اعضای دربارش اجازه داشتند (کفشهای پاشنهبلند قرمزرنگ) بپوشند. از دهه ۱۷۴۰ (میلادی) مردان، دیگر، کفش پاشنه بلند نپوشیدند. ۵۰ سال پس از آن و با انقلاب فرانسه، زنان اروپایی هم کفش پاشنه بلند نپوشیدند. اما در میانه سده ۱۹ (میلادی) و با پیدایش و گسترش عکاسی، بار دیگر پوشیدن کفش پاشنهبلند مد شد.
جنس کفش پاشنه بلند
تا سال ۱۹۵۰ (میلادی) پاشنه کفشها بیشتر از چوب ساخته میشدند. این چوب باید بسیار محکم و در عینحال سبک میبود. بنابراین در انگلستان بهترین چوب برای پاشنه کفش پاشنهبلند، درخت راش و در ایالات متحده آمریکا درخت افرا بود. همچنین موادی به دور پاشنهها افزوده میشد که تا جای ممکن، آن را محکم میکردند. از سال ۱۹۵۷ (میلادی) به جای چوب برای ساخت پاشنه بلند از پلیاستر فشرده استفاده شد. امروزه در ساخت پاشنههای بلند از میلهٔ فولادی با نوک فلزی استفاده میشود.
استیلتو
استیلتو نوعی کفش پاشنه بلند است که در سال ۱۹۵۳ (میلادی) در ایتالیا طراحی و ساخته شد. پاشنه این کفش، بسیار نازک و مانند تیغ چاقو یا خنجر استیلتو است. استیلتو نام گونهای چاقو یا خنجر است که از اوایل سده ۱۷ (میلادی) در ایتالیا استفاده میشود. به خاطر همانندی این پاشنه با ظاهر آن چاقو یا خنجر، طراح کفش، نام استیلتو را بر آن نهاد.
عوارض
پوشیدن کفش پاشنهبلند باعث افزایش خطر بیماریهای عضلانی و استخوانی، پینه و تاول و درد میشود. این کفشها برای راهرفتن و پیادهروی ساخته نشدهاند و بهتر است از کفش ورزشی استفاده شود.
زمان پوشیدن
میانگین زمانی که فرد میتواند کفش پاشنه بلند بپوشد یک ساعت و شش دقیقه و ۴۸ ثانیه است. اما یک پنجم آدمها میگویند فقط ده دقیقه میتوانند آن را تحمل کنند.
امیدوارم از خوندن مطلب سابقه کفش پاشنه بلند در سایت استا کفاش خوشتون اومده باشه.
اگر سوال یا نظری دارید خوشحال می شیم با استاکفاش درمیان بگذارید. پست ها و مقاله دیگر ما را بخونید.
سلام استاکفاش من کفش پاشنه بلند دوست داشتم ممنون از راهنمایی تون
سلام سرکار خانم جوادی ممنون از کامنت در استا کفاش